Türkiye, elini çabuk tutmalı… Çevremizdeki ülkeler öyle yapıyor… Bakın Çin ve Hindistan, havacılıkta, nükleerde zirveye oynuyor. Gözlerini uzaya, Mars’a çevirmiş durumd

Önümüzü görmeye çalışıyoruz. Türk ekonomisinin yarınını tahmin etmeye çalışıyoruz. Falcılık yapmaya lüzum yok. Çevreye bakmak çok şey öğretiyor. Türk ekonomisi devasa iki ekonomi arasına sıkışmış durumda. Bir de çelişkili güney var. d

Devasa Batı’da neler oluyor?

Batı’mızda dünyanın en zengin kıtası Avrupa var. GSMH açısından ABD’nin önünde. Avrupa parasıyla, dev banka ve şirketleriyle, uzay, havacılık sanayii ile, bilim, sanat, turizm, sağlık ve AR-GE çalışmalarıyla dünya devi. Ama aynı Avrupa kendi hantallığının kurbanı. Bu hantallığın bir numaralı sorumlusu ise Avrupa ülkelerindeki sendikalar. Küresel rekabetin bir fırtına gibi estiği 21. yüzyılda Avrupa ayaklarını yorganına göre uzatmadı ve kazandığından fazlasını harcamaya başladı. Bu müsrif davranış da, onu iflasın eşiğine getirdi. İpi müsrif Yunanistan göğüsledi. Onu İspanya, İtalya, Fransa izliyor. Tutumlu Almanya Avrupa’yı dengede tutmak için terliyor.

Doğu’da devasa dinozorlar

Doğu’muzda ise çağdaş dinozorlar var. İlk kalkışa geçen ülke Japonya olmuştu ve teknolojisiyle ABD’yi tuşa getirmişti. Esas dinozorlar şimdi ortaya çıktı: Çin ve Hindistan… Bu iki ülke havacılıkta, nükleerde zirveye oynuyor. Gözlerini uzaya, Mars’a çevirmiş durumdalar. Gün geçmiyor ki Çin Avrupa’nın dev bir şirketini satın almasın.

Güney’imiz çelişkili

Güneyimizde ise ne ararsanız var. Petrol zengini refah ve ihtişam içindeki krallıklar, prenslikler, şeyhlikler… Ama aynı güneyde açlık düzeyinde sefaleti tadan Suriye ve Irak var. Ve koca bir Afrika kıtası var. Bir türlü kalkınmayı yakalayamayan, salgın hastalıklarla ve iç savaşlarla boğuşan istikrarsız koca bir kıta.

Sisli puslu bir havadayız. Ekonomi dünyası, gözünü siyasete dikmiş bekliyor. Türkiye’nin önünde çok fırsat var. Anahtar partilerde. Pusu dağıtmak artık siyaset kurumunun elinde. Dev projelere mutlaka devam edilmeli.

Türkiye nerede, nereye?

30 yıl önce ihracatı, 20 yıl önce uluslararası müteahhitliği, 10 yıldan bu yana da mega projeleri keşfettik. Bu uygulamalar Türkiye’yi modern ekonomiler sınıfına yükselti. Terfi ettik. Ama bu süreç kesintisiz bir eğri izlemedi. Tam tersine. İstikrarlı politik dönemler ve ekonomik sıçramalar, istikrarsız politik dönemler ve keskin krizlerle kesintiye uğradı. Eğer böyle olmasaydı ne olurdu? Peşimizden gelen ama bizi hızla sollayan bir Güney Kore çizgisinde olabilirdik. En azından. Ama belki daha da fazlası.

Önümüzde ne var?

Sisli puslu bir havadayız. Çok şey mümkün. Ekonomi gözünü dikmiş siyasete bakıyor. Fırsatlar önümüzde. Anahtar partilerde. Tek parti döneminden tekrar çok partili iktidar dönemine geçiş yaptık. Pusu dağıtmak artık siyaset kurumunun elinde. Özel sektör yurt dışına ve bankalara borçlu. Bankalarımız mega projelere cömertçe dev krediler açmış durumda. Marketlerimizde yok yok. Her türlü ithal ürünü bulabilirsiniz. Turizm sektörümüz güçlü. Turizm sezonunun başındayız.

Büyük şirketlerimiz ihracatı öğrendiler. Bankalarımız artık çok profesyonel ve birikim sahibi. KOBİ’lerimiz esnek yapılarıyla ihracatı destekliyor. Nükleerde ilk adımlar atıldı. Havacılık ve uzay sanayinde de. Mega projelere tam gaz devam edilmeli. Başlamış projeler, İstanbul üçüncü hava alanı, üçüncü köprü ve bağlantı otoyollar, İzmit köprüsü ve İzmir otoyolu bitirilmeli. Hızlı trenlere devam edilmeli. İhalesine daha çıkılmamış Çanakkale Köprüsü ve Marmara ring otoyol projesi ertelenmemeli. Partiler bir sınavdan geçiyor. Onların not karnesinde Türkiye’yi taşıyacakları nokta esas belirleyici olacak.